Przyczyny zaginięć dzieci
Male dzieci są naturalnie ciekawe świata i nie są w stanie ocenić grożącego im niebezpieczeństwa. Giną najczęściej z braku należytej opieki lub wypadków losowych, czasem padają ofiarą przestępstwa (pedofilia, zabójstwo). Coraz częstszym zjawiskiem w Polsce są również tzw. porwania rodzicielskie, sytuacje w których rodzice są ze sobą skonfliktowani i kiedy jedno z nich celowo zabiera i ukrywa przed drugim ich wspólne dziecko. Najczęstszym powodem zaginięć starszych dzieci i nastolatków są ucieczki z domów. Myśl o ucieczce pojawia się najczęściej w sytuacji kiedy nastolatek ma poczucie, że jego potrzeby są lekceważone, rodzice są zbyt wymagający a dziecko nie jest w stanie tym wymaganiom sprostać. Czasem ucieczka to krzyk i wołanie o ich uwagę, zainteresowanie. W wielu przypadkach zaginięć ich przyczyną jest chęć poznania świata i nowych ludzi, czy przeżycia ciekawej przygody. Często dzieci uciekają nie radząc sobie ze spotykającymi je trudnymi sytuacjami życiowymi. Uciekają w wyniku poczucia bezsilności wobec konkretnego problemu, próbując uwolnić się od niego i złych emocji z nim związanych. Powodów może być wiele: przemoc, molestowanie psychiczne i seksualne, krzywda, upokorzenie, bieda, ciągle kłótnie rodziców, niepowodzenia miłosne czy szkolne a nawet depresja.

Child Alert w Polsce
Child Alert w Europie i na świecie, choć funkcjonuje pod różnymi nazwami odnosi się do systemów wsparcia poszukiwań osób zaginionych prowadzonych przez organy porządku publicznego i ma na celu natychmiastowe poinformowanie (zaalarmowanie) społeczeństwa o prowadzonych poszukiwaniach zaginionego dziecka, gdy z okoliczności zaginięcia między innymi wynika, że życie, zdrowie lub wolność dziecka jest lub może być w niebezpieczeństwie. Działanie systemu polega w szczególności na bardzo szybkim rozpowszechnieniu informacji o zaginięciu za pośrednictwem dostępnych mediów, takich jak np.: telewizja, internet, radio, tablice reklamowe, elektroniczne znaki drogowe, telefonia komórkowa. Idea systemu opiera się na pozyskiwaniu partnerów medialnych i społecznych, którzy odpowiedzialni są za rozpropagowanie informacji o zaginionym dziecku. Upublicznianie komunikatów jest oparte o zasadę szybkości i masowości oraz wymaga od partnerów poświęcenia czasu antenowego, kosztem standardowej działalności.